Het zure terrein

Zuur terrein

Ons lichaam produceert van nature zuren en bezit fysiologische mechanismen om een ideale pH voor zijn metabolisme in stand te houden.

Als deze regelingssystemen overstelpt geraken, stapelen de zuren zich in de weefsels op. Na verloop van tijd gaat het lichaam in zijn mineraalreserves putten om ze te neutraliseren: men spreekt dan van een zuur terrein.

Ook het voedsel draagt bij tot deze regeling van de zuurtegraad. Welnu, ons westers dieet, dat zo rijk is aan vlees, getransformeerde en gezouten voeding, heeft een zuurvormend karakter*.

Fruit en groenten zijn rijk aan alkalische of basische zouten, in het bijzonder magnesium en kalium, en dus alkaliserend.

* Frassetto L et al. Diet, evolution and aging-the pathophysiologic effects of the post-agricultural inversion of the potassium-to-sodium and base-to-chloride ratios in the human diet. Eur J Nutr. 2001 Oct ; 40(5) : 200-13.

Hoe een verzuurd terrein verlichten?

Bijsturing van de voeding is essentieel. In de eerste plaats moet men de consumptie van zuurvormende voeding matigen.

Tijdens de vertering geven zij aanleiding tot zuurvorming. Het gaat vooral om eiwitrijk voedsel, de basiselementen van onze voeding. Wij kunnen ze dus niet uitsluiten.

Het mineraalgehalte van geraffineerd voedsel, vooral suikers en granen, die minder mineralen bevatten, volstaat niet om van te leven.

Alkaliserend fruit en groenten brengen de nodige basen aan (magnesium, kalium…) om de zuren te neutraliseren (alkalische zouten…).

Bijsturing van de voeding voor een verzuurd terrein

In een gezonde voeding zouden de groenten in de eerste plaats moeten komen. Zij leveren het leeuwendeel van de neutraliserende basen aan. Voor het zuur-base-evenwicht bereidt u bij voorkeur de maaltijden met verse groenten die rijk zijn aan basische mineralen, in het bijzonder kalium.

Beperk zure en zuurvormende voedingsmiddelen.

Geef 's avonds de voorkeur aan alkaliserende voeding (geen dierlijke eiwitten).

Welke voedingsmiddelen krijgen de voorkeur?

• Fruit, bananen, dadels, vijgen, kastanjes, appelen, peren, amandelen, pruimedanten, druiven.
• Groenten: aardappelen, mais, kool, wortelen, bieten.
• Melkproducten: schapen- en geitenkaas.
• Granen: volle of halfvolle granen.
• Condimenten: kruiden, specerijen, mosterd.
• Eiwitten: kip, konijn, kalf, kalkoen, vis, peulvruchten.
• Suiker: volle suiker (geen bruine suiker).
• Olie: uit eerste koude persing.
• Drank: op basis van granen, cichoreidrank, plantenaftreksel, groene thee.

Tekorten aan oligo-elementen

De associatie van zink en silicium bevordert het evenwicht van het zuur-basemetabolisme.
Zink speelt een essentiële rol in de versterking van het lichaam. Het blijkt een krachtige verdediger van de cellen tegen wat wij 'oxidatieve stress' noemen.

Wat gebeurt er?
Bij een aanval door vrije radicalen, die nog talrijker zijn bij een verstoord zuur-base-evenwicht, verdedigt een cel zich aanvankelijk door ze te elimineren. Indien de agressie aanhoudt of de aanvallende radicalen agressiever worden, wordt de cel letterlijk overspoeld. Het verdedigingssysteem verzwakt, wat een ontstekingsreactie uitlokt of tot mutagenese leidt.

Bij een tekort aan een onmiddellijk beschikbare alkalische voorraad put het lichaam uit de reserves in het bot (calciumzouten). Dit bindweefsel wordt voortdurend heropgebouwd, maar kan zich nu niet langer vernieuwen. Silicium, een bestanddeel van kraakbeen en botweefsel, vult dan eventuele tekorten aan.